Kendine olan kızgınlıktır aslında;

Başkalarına olan başkaldırı çoğu zaman…

Ve beslediğin hüsnü zanların suiistimalidir;

Tanımlanamaz şekilde canını yakan…!

Hayat verdikçe değerlendiğin…

İstedikçe ise değersizleştiğin kısır bir döngüdür…

Ya yalnızlığa...

Ya kalabalıklar arasında pul olmaya razı olmalısın…

Çünkü;

Direndikçe kendi inançlarınla…

Sadece aynalarda gururlanırsın…

Gerçekte seni bekleyen ise;

Sonsuz bir yalnızlıktır…

Yalnızlıkla beraber gelen acziyettir…

İnançlarının izin vermediği doğruların acziyeti!

İçini kemiren “buna razı olma mecburiyeti”…!

Ve mecburiyete bile başkaldıran bir yürekle yapılan iç savaş!

……

Sanırım benim en büyük ve çözümsüz sorunum bu işte…

Bu yüzden sana daha çok hak veriyorum şimdi…

Evet, çok haklısın…

BEN DE OLSAM BENİ SEVMEZDİM…