Bunca yıldır yazıp çiziyoruz…

Kimi zaman kantarın topuzunu kaçırıp dengeyi bozduğumuzda olmuştur…

Haksızlık edip, bunu anlayıp, hatamızdan dolayı özür dilediğimizde olmuştur…

Evimizin önünde saldırıya uğrayıp;

Çocuklarımızla tehdit edilmemize rağmen zerre kadar geri atmadığımızda olmuştur!

Bunca yıllık meslek hayatımda tehdidin her türlüsünü, fiili saldırının tüm çeşitlerini, hakaretlerin en aşağılık olanlarına maruz kaldım…

Dost dediklerimin arkamdan eştikleri kuyuları gördüm…

En yakınlarımın en zor zamanlarımda beni yalnız bırakmalarına şahit oldum…

Ekonomik anlamda çok berbat zamanlarım oldu ve evime ekmek götüremez durumlara geldim…

İnsanların SOSYAL MEDYADA en çok takip ettiği ama en az beğeni yaptığı birisi olmanın buruk onurunu da yaşadım!

Sosyal, ekonomik, siyasal ve Psikolojik ambargoların en krallarına maruz bırakıldım…

Adliye Koridorları ve Emniyet binaları evimden daha çok vakit geçirdiğim yerler oldu…

Yılmadık Hamd olsun…

Çünkü biz “Herkes yılar, ERCAN YILMAZ” demiştik…

43 Yaşındayım ve artık yoruldum gerçekten…

Bizi yoran ne hasımlarımız ne düşmanlarımızdır…

Bize gerçekten “ARTIK YETER” dedirten dost dediklerimiz, uğruna siyasi ve iktisadi geleceğimizi feda edip, DOSTLUK-GARDAŞLIK ve ADAMLIK adına ardında dimdik durduklarımızdır…

Adliye koridorlarına düşüp bizim davalarımızı didik didik takip etmek…

Hakkımızda en küçük bir yasal açık var mı yok mu diye araştırmak…

Üç beş alkolik ve uyuşturucu bağımlısına bizi ihale etmek…

En hafif tabirle NAMERTLİKTİR!

Bunu yapan DOST görünümlü kişiler olunca ise;

Bunun tek adı ise KAHPELİKTİR!

Evet ben yoruldum arkadaş bu pervasız, omurgasız ve zafere giden her yol mubahtır saldırılardan…

Çünkü biz bunlara karşı aynı tonda cevap veremeyiz…

Gücümüz olmadığından değil;

Bu kadar NAMERT varken bu dünyada MERTLİĞİ ve ADAMLIĞI yaşatmayı kendimize şiar edindiğimizden!

Biz ATAERGİL toplumlarız…

Kültürümüzde yaşatmamız gereken değerlerimiz vardır…

HATIR gibi…

VEFA gibi…

AHLAK gibi…

ADALET gibi…

Çünkü DELİKANLI adamın ADALETİ olmazsa ÇAKAL olacağını biliriz!

Çakallardan yoruldum!

Gerçekten yoruldum ve bir tutam gücüm kaldı!

Allah rızası için size yalvarıyorum;

Benim bir tutamlık gücümü kullanmama müsaade etmeyin!

Eğer gerçekten bende sizin gibi olup size karşı hamle yaparsam;

Gömülecek toprak…

Gidebileceğiniz bir aile…

Konuşacak bir dost…

Gezecek bir sokak…

Alacak bir nefes dahi bulamazsınız!

O yüzden LÜTFEN!... LÜTFEN…! LÜTFEN…!

Benim içimde ki HAYVANI uyandırmayın!!!!!