Hayatın vazgeçilmez kuralıdır...

İnsanoğlu makama ve mevkiye oturunca havaya girer...

Dostlarının kendilerini sevdiğini ve ne yaparsa yapsın kendisinden vazgeçmeyeceğini düşünür...

Makam öncesi kendisi için yapılan fedakârlıkların makam sonrası da aynı oranda süreceği hissine kapılır ve dostlarına kör bakma yanlışına düşer...

Ebu Müslim Horasani ne güzel demiş;

"Onlar dostlarının şerrinden emin oldukları için dostlarından uzak durdular... Düşmanlarının şerrinden emin olmadıkları için onlara yakın durdular... Zaman geldi düşmanları onlara dost olmadı... Geriye döndüklerinde de dostlarını yanlarında bulamadılar ve böylelikle yıkılmaları mukadder oldu"

Ebu Müslim Horasani'nin Emevilerin yıkılışıyla ilgili olarak söylediği rivayet edilen bu söz aslında makam mevki sahibi herkesin çerçeveletip baş ucuna asması gereken tarihi bir sözdür...

Yıkımların gerçek nedeni budur!

İsmet Paşaya sormuşlar,

-          Paşa Ankara'yı niye başkent yaptınız ?

Milli şef tarihi cevabı yapıştırmış;

-          Zor zamanında yanında durmayan bir şeyler vermezsen neden yanında dursunlar...

Olayı bu noktadan yanlış bir algıya düşmemesi için biraz izahat yapayım.

Doğru insan olmak kaidesinin ana prensibi dürüst ve sadık olmaktır.

Hayatın getirisi bütün zor koşullarda böylesine önemli erdem kriterlerine sadık kalmak çok ciddi bir fedakârlık ve direnç gerektirir...

Ancak bu duruşunuzu, fedakârlığınızı ve omurgalı bir tavırla yere göğe karşı direnişinizi uğruna gösterdikleriniz sizin bu yaptıklarınıza önemsiz bir şekilde mukabele ediyorsa;

O zaman okkalı bir Osmanlı tokadı ile makamın büyüsünden dolayı bunalıma giren beyinlerini sarsmanız gerekir!

Bunu yaptığınızda da size gelip suçlu muamelesi çekeceklerdir...

Sizi nankörlükle ve ahde vefasızlıkla suçlayacaklardır!

Yinede kendilerine toz kondurmayacaklardır!

İşte bu ahval ve şerait içinde yapmanız gereken şudur;

İnandıklarınız için gösterdiğiniz duruş ve dostluğunuzu şekillendiren dünya görüşünden taviz vermeden yolunuza devam edeceksiniz...

Gerekirse kızılcık şerbeti içip demir kemireceksiniz!

Ama asla yolunuzdan dönmeyeceksiniz...

Ve dostluk ajandanızı yeniden şekillendirip...

Dostluk adına yaptıklarınızı ciddiye almayan fason dostların alayına aslında makam ve mevkinin öncesinde kim olduklarını hatırlatacaksınız!

Bu biraz can acıtacaktır...

Ama insanı şekillendiren en önemli şeyin de acı çekmek olduğunu hem kendinize...

Hem de bu fason dostlara yeniden hatırlatmış olacaksınız!

Benim düşmanlarım nasıl can yaktığımı iyi bilir...

Sanırım artık düşmanlarım değil;

DOSTLARIMIN BUNU BİLME ZAMANI!