Bilim adamları yaptıkları bir araştırmada bir gurup arıyla sineği bir şişeye koyuyorlar…

Şişenin taban tarafını ışığa doğru, açık olan ağız kısmını ise karanlığa doğru yerleştiriyorlar…

Arıların hepsi ışık olan tarafa doğru üşüşüyorlar…

Ama şişenin tabanı cam ve onların da yabancısı olduğu bir madde olduğundan çıkmayı bir türlü başaramıyorlar…

Bu arada sinekler, şişenin ağzına doluşuyorlar ve karanlıkta dışarı çıkıp kayboluyorlar...

Ağzı açık olan şişeden karanlık tarafa doğru tek bir arı bile gitmiyor!

Camın önünde ışığa doğru çabalarına devam ediyorlar...

………..

Bu deneyi okuyunca insanın aklına hemen arıların akılsızca davrandıkları geliyor…

Ancak biraz düşününce, gerçek tıpkı şişenin dibinde olan ışık gibi ruhunuzu aydınlatıyor…

Işığa, doğruluğa ve iyiliğe koşanların önünde her zaman engeller olur…

Önemli olan bu engellere rağmen ışıktan vazgeçmemektir!

Arılar gibi…

Işığa koşanlar her tür engele rağmen çabalarını sürdürenlerdir…

Hedefleri uğrunda fedakârlıklar yapanlardır…

Zihin ve gönül bütünlüğü yaşayanlardır…

Azimle çalışanlardır…

Kendine ve yasadığı topluma saygılı olanlardır…

Sinek gibi olanlar ise;

Karanlıkta sıvışıp kaçanlardır…

Karanlığa yürüyen karanlık düşüncelerdir…

Kendine yaşayanlardır!

Her türlü pislikten beslenenlerdir…

Sinekler sinsi, ilkesiz, yüreksiz ve korkak varlıklardır…

Arılar,  akıllı ve çalışkan yaratıklar iken sinekler ise her türlü pisliğe bulaşırlar, sonra da yiyeceklere,  üste, başa, ota...  hatta kovalarsınız yılışık yılışık tekrar dönerler kovaladığınız yere tekrar konarlar…

Arılar yumurtalarını yalnızca kovanlarına bırakırlar...

Oysa sinekler her yere yumurtlar, her yerde ürerler!

Onlar için asıl amaç çoğalmak ve yayılmaktır çünkü…

Arılardan sokarlar diye korkulur,  ama sineklerden mideler bulanır…

Özetle;

Ne mutlu ışığa koşanlara…

Ahde Vefa gösterenlere…

Doğru ve iyi bir insan olmak için bütün engellere göğüs gerenlere…

Ve Ne Mutlu;

Yaşarken Ölümü yenercesine insani değerler bütününe kendini vakfedene…